عبدالله بن احمد دمشقیعبدالله بن احمد بن بشر بن ذَکْوان دمشقی (۱۷۳-۲۴۲ق)، از راویان و قاریان قرن سوم هجری قمری در دمشق بود. ۱ - معرفی اجمالیابوعمرو عبدالله بن احمد بن بشر (بشیر) بن ذَکْوان دمشقی مُقری بَهّرانی فهری، در عاشورای سال ۱۷۳ق به دنیا آمد. ساکن درب هاشمین مسجد جامع دمشق و امام جماعت و قاری آن مسجد بود. نزد ایوب بن تمیم قرائت آموخت. عبدالله از ضَمْرة بن ربیعه، ولید بن مسلم، مروان بن محمد و بقیّة بن ولید روایت کرد و پسرش ابوعبیدة احمد بن عبدالله، ابو داود، ابن ماجه، احمد بن انس بن مالک، ابوزُرعه دمشقی و بسیاری دیگر از او روایت نمودند. وی مقام صدارت در حدیث و قرائت را دارا بود. از ابوزُرعة دمشقی نقل شده که من در شام، مصر، حجاز و خراسان از جهت قرائت بهتر از او نیافتم. دمشقی در سال ۲۴۲ق در هفتاد سالگی درگذشت. اثر او اقسام القرآن و جوابها و مایجب علی قاری القرآن عند حرکة لسانه میباشد. [۱۰]
اعلمی، محمدحسین، دائرة المعارف الشیعیة العامه، ج۱۲، ص۲۶۰.
[۱۵]
ذهبی، محمد بن احمد، دول الاسلام، ج۱، ص۱۳۱.
۲ - پانویس
۳ - منبعپژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۷۱، برگرفته از مقاله «عبدالله دمشقی». ردههای این صفحه : درگذشتگان سال 242 (قمری) | راویان اهلسنت قرن 3 (قمری) | شخصیتهای قرن 3 (قمری) | قاریان شام | قاریان قرن 3 (قمری) | مولفان قرن سوم
|